– Zapewnienie cyberbezpieczeństwa to priorytet najwyższej wagi i warunek bezpieczeństwa narodowego państw. (…) wyzwanie to wymaga silnego przywództwa, odpowiedzialności i podejścia opartego na poszanowaniu podstawowych zasad i wartości – podkreśliła Izabela Albrycht, prezes Instytutu Kościuszki otwierając dziś w Berlinie konferencję “Transatlantic Cyber Security: A Roadmap to Resilience”.

Wydarzenie poświęcone transatlantyckiej współpracy na rzecz cyberbezpieczeństwa, współorganizowane jest przez Instytut Kościuszki oraz The German Marshall Fund of the United States. W panelu poświęconym cyfrowej przyszłości konfliktów udział wzięła dr Joanna Świątkowska. Więcej o agendzie spotkania tutaj: https://ik.org.pl/nasi-przedstawiciele-konferencji-transatlantic-cyber-security-a-roadmap-resilience/ 

Poniżej pełna treść przemówienia Izabeli Albrycht z otwarcia konferencji:

Panie i Panowie,

w imieniu Instytutu Kościuszki, bardzo miło mi powitać Państwa na konferencji “Transatlantic Cyber Security: A Roadmap to Resilience”, organizowanej we współpracy z The German Marshall Fund.

Rozpocznę przywołując znane nam wszystkim powiedzenie, iż “historia lubi się powtarzać”. Obserwując tempo zmian dokonujących się we współczesnym świecie, a także rozwój cyberzagrożeń związany z transformacją cyfrową, każdego dnia jesteśmy świadkami zdarzeń potwierdzających tę oczywistą prawdę.

Klasycznie rozumiany rozwój gospodarczy, a także bezpieczeństwo międzynarodowe i wynikające z niego napięcia i niepokoje, przenoszone są obecnie do cyberprzestrzeni. Z tym faktem, nierozerwalnie wiążą się nowe, nieznane dotychczas zagrożenia, które stanowią wyzwanie nie tylko dla państw, ale i całej społeczności transatlantyckiej, rezonując jednocześnie na codzienną rzeczywistość zwykłych obywateli.

Zapewnienie cyberbezpieczeństwa to priorytet najwyższej wagi i warunek bezpieczeństwa narodowego państw. Co więcej, to także istotne wyzwanie z punktu widzenia ochrony prywatności i fundamentalnych praw człowieka. Z tym trudnym zadaniem, będzie musiała zmierzyć się zarówno administracja publiczna, jaki i różnego rodzaju organizacje, czy podmioty sektora prywatnego. Bezpieczeństwo cyberprzestrzeni to zatem strategiczne wyzwanie dla szefów państw i rządów, dyrektorów i menadżerów najwyższego szczebla, to również zagadnienie coraz silniej „przebijające” się do świadomości opinii publicznej, szczególnie absorbujące jej uwagę.

Ważna rola cyberbezpieczeństwa w kontekście procesów społecznych, politycznych i gospodarczych wymaga jednak silnego przywództwa, odpowiedzialności i podejścia opartego na poszanowaniu podstawowych zasad i wartości. Szczególnie istotne jest także rozumienie tego problemu w wymiarze horyzontalnym – jako konieczność podjęcia kompleksowych i szeroko zakrojonych działań przez różnorodne podmioty i sektory gospodarek, które powinny ściśle ze sobą współpracować.

Więc dzisiaj, kiedy rozmawiamy o przygotowaniu „mapy drogowej” dla cyberbezpieczeństwa, musimy pamiętać, że kwestia ta wymaga ciągłego rozważania – bo w cyberprzestrzeni uczymy się każdego dnia. Potrzebna jest również niekończąca się, głębsza i dobrze skoordynowana współpraca w wymiarze transatlantyckim – bo cyberbezpieczeństwo to gra zespołowa. Zagadnienie to łączy zarówno perspektywę cywilną, jak i wojskową, dlatego też NATO i UE mogą być filarami takiej współpracy. Nie należy również zapominać o aktywnym zaangażowaniu sektora prywatnego, szczególnie istotnym z punktu widzenia bezpieczeństwa infrastruktury krytycznej.

Podczas dzisiejszego spotkania będziemy rozmawiać o tym, które elementy systemu cyberbezpieczeństwa potrzebują ulepszeń, aby wzmocnić swoją „odporność” na cyberataki. W pierwszej kolejności powinniśmy pamiętać właśnie o infrastrukturze krytycznej, strategicznej z punktu widzenia bezpieczeństwa i stabilnego funkcjonowania państw i społeczeństw. Z uwagi na ważną rolę, jaką pełni w całym ekosystemie, może ona znajdować się na pierwszej linii konfliktu hybrydowego z komponentem cyber.

Nie mniej ważne w tym kontekście są także współczesne społeczeństwa, które muszą oddzielić prawdę od fałszywych informacji rozpowszechnianych za pośrednictwem cyberprzestrzeni. Tym samym, powinniśmy zastanowić się, w jaki sposób skutecznie chronić fundamenty demokracji. Należy również zwrócić uwagę na pełne wykorzystanie dostępnych zasobów, kwestię bezpiecznego przepływu danych i dzielenie się informacjami wywiadowczymi przez współczesne państwa. Istotną rolę pełnić będzie także budowanie zaawansowanych zdolności poszczególnych krajów w obszarze cyber.

Mając na uwadze potrzebę wzmocnienia transatlantyckiej współpracy w zakresie cyberbezpieczeństwa, to bardzo symboliczne, że dzisiejsze wydarzenie organizowane jest przez partnerów z obu stron Oceanu Atlantyckiego. To właśnie podmioty, które w wymiarze geograficznym są na co dzień bardzo od siebie oddalone, w cyfrowym świecie muszą współpracować ramię w ramię – jak nigdy dotąd. Musimy na sobie polegać, współpracować i wzmacniać nasze partnerstwo na poziomie strategicznym i operacyjnym. Wszystko po to, aby zwiększać naszą odporność i wspierać innowacyjność, a w efekcie sprostać najważniejszym wyzwaniom płynącym z sieci.

Na zakończenie, pragnę przypomnieć motto tegorocznego Forum Brukselskiego, szczególnie istotnego z punktu widzenia dzisiejszego seminarium: „W świecie cyfrowym nie możemy spocząć na laurach, era działania (dosł. era of action) właśnie się rozpoczęła”.