Projekt „Polska bez Korupcji” był kontynuacją i rozszerzeniem na cały kraj inicjatywy „Małopolska bez Korupcji”. Głównym celem była edukacja obywatelska – zmiana postaw i świadomości społecznej dotyczącej szeroko pojętego problemu korupcji. Kampania społeczna miała na celu uwrażliwienie obywateli na ten problem oraz zmianę sposobu postrzegania przyczyn zjawiska korupcji.

U podstaw projektu leżało zdefiniowanie tego, co należy do „katalogu” zachowań wątpliwych etycznie; uświadomienie społeczeństwu, kto traci na korupcji i jak każdy obywatel na własną rękę może przyczynić się do polepszenia sytuacji społecznej. Kampania skupiła się na podkreśleniu znaczenia solidarności społecznej i roli obywateli we wspólnym dążeniu do rozwoju społeczeństwa obywatelskiego. Nacisk położono także na zerwanie z utartym poglądem, że informowanie służb czy przełożonych o nieprawidłowościach jest przykładem niehonorowego „donoszenia”.

Wedle założeń projekt „Polska bez Korupcji” odbywał się na dwóch poziomach:

1. Na poziomie regionalnym – zakładał współpracę między partnerami Instytutu Kościuszki we wszystkich województwach w zakresie działań ujętych dotychczas w programie „Małopolska bez Korupcji” (szkolenia w urzędach i przedsiębiorstwach i akcja edukacyjna w szkołach). IK udzieli zatem licencji na program i nazwę podmiotom w innych województwach („Mazowsze bez Korupcji”, „Śląsk bez Korupcji” itp.), i koordynację ich działań.
2. Na poziomie centralnym – objął ogólnopolską reklamową kampanię społeczną oraz konferencję naukową, podsumowującą działania regionalne. Instytut Kościuszki zaoferował również ekspertyzę programu nauczania dla Ministerstwa Edukacji Narodowej. Ekspertyza miała za zadanie odpowiedzieć na pytanie, czy – i w jakim stopniu – w programie edukacji obywatelskiej jest poruszany problem korupcji.