Mimo to wszystkie trzy kraje wykazują istotne oznaki odporności na rosyjską propagandę. Dlatego też Civic Resilience Initiative, Detector Media i Instytut Kościuszki podjęły wspólne wysiłki, aby zidentyfikować elementy składowe odporności na rosyjską dezinformację na Litwie, w Polsce i na Ukrainie. Aby nakreślić najlepsze praktyki w zwalczaniu dezinformacji, po pierwsze, przyjrzano się podobieństwom i różnicom głównych narracji i przekazów skierowanych do krajów Trójkąta Lubelskiego. Po drugie, zbadano główne źródła dezinformacji i jej wzorce. Po trzecie, oceniono środki podejmowane w celu zwalczania dezinformacji.
W ramach analizy zidentyfikowano kilka celów rosyjskiej propagandy i dezinformacji w Trójkącie Lubelskim:
● ukierunkowanie przekonań obywateli na przyszłość poprzez rozpowszechnianie wiadomości ;
● podważenie zaufania wewnątrz grup i między grupami;
● dyskredytowanie współpracy i solidarności międzynarodowej.
Rosyjską propagandę i dezinformację skierowaną do państw Trójkąta Lubelskiego łączy wiele podobieństw. Jednak odporność na nią we wszystkich trzech krajach opiera się również na wspólnych zasadach. Po pierwsze, istnieje jasne zrozumienie, że rosyjska działalność informacyjna zagraża bezpieczeństwu narodowemu. Zrozumienie i uznanie tego zagrożenia zadziałało jak tarcza ochronna przed rosyjską propagandą. Ponadto pociągnięcie do odpowiedzialności osób za nią odpowiedzialnych stanowi wyraźny sygnał, że nikt nie ma prawa wykorzystywać wolności słowa do podżegania do nienawiści, wzywania do przemocy czy szerzenia ludobójczej retoryki. Po drugie, wielowymiarowe podejście do zwalczania rosyjskiej propagandy i dezinformacji w krajach Trójkąta Lubelskiego. Po trzecie, wielostronna perspektywa. Kraje Trójkąta Lubelskiego mają znakomite praktyki współpracy między państwami, biznesem, mediami i społeczeństwem obywatelskim.Po czwarte, należy zająć się wymiernymi wskaźnikami pozwalającymi ocenić, czy konkretne przekazy propagandowe mają wpływ na podejmowane decyzje przez obywateli.
