Ustawa o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa stanowi kolejny kluczowy element w budowie ram prawnych i instytucjonalnych, które mają zapewnić efektywność funkcjonowania państwa polskiego w obszarze ochrony cyberprzestrzeni. Po przygotowaniu dokumentu strategicznego – Krajowych Ram Polityki Cyberbezpieczeństwa RP na lata 2017-22 oraz planistycznego – Planu Działań na rzecz wdrażania Krajowych Ram Cyberbezpieczeństwa RP na lata 2017-2022, Ministerstwo Cyfryzacji, jako organ właściwy ds. bezpieczeństwa cyberprzestrzeni, przedstawił projekt aktu normatywnego, który ma stanowić kompleksową regulację zharmonizowanego i skonsolidowanego krajowego systemu cyberbezpieczeństwa oraz transponować do prawa polskiego postanowienia unijnej Dyrektywy NIS (Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1148 z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie środków na rzecz wysokiego wspólnego poziomu bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych na terytorium Unii). Poniżej prezentujemy stanowisko Instytutu Kościuszki przedstawione w ramach konsultacji publicznych projektu ustawy. Doceniając wysiłek Ministerstwa Cyfryzacji, jako podmiotu aktywnie działającego na rzecz wzmacniania bezpieczeństwa cyberprzestrzeni oraz rozwoju ram instytucjonalnych zapewniających realizację polityki cyberbezpieczeństwa, Instytut Kościuszki zachęca do udoskonalenia przedłożonego projektu ustawy. Poniższe uwagi przedstawiono w dwu kategoriach. Na początku prezentujemy uwagi ogólne i postulaty, dla których głównym punktem odniesienia są Krajowe Ramy Polityki Cyberbezpieczeństwa RP na lata 2017-22 oraz inne przedmiotowe dokumenty programowe. Część druga zawiera uwagi Instytutu Kościuszki dotyczące poszczególnych rozwiązań legislacyjnych zaproponowanych w projekcie ustawy.

Do pobrania:

Stanowisko Instytutu Kościuszki_konsultacje ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa